Aflevering 9

Opmerkelijke quotes en uitspraken!

Pieter legt even de strategie van hem en Regina uit: "En toen hebben we koekjes uitgedeeld, in eerste instantie alleen aan de vrouwen in de bus die voorin zaten, want die zaten een beetje venijnig naar ons te kijken. -Die betalen niet, die westerlingen waarom betalen ze niet.- En toen die dikke buschauffeur, die had ook wel zin in een koekje, dus die moesten we voeren. Zolang we koekjes hadden zaten we in de bus zeg maar!"
"Ik hou me maar wel aan de regels, zo krijg je alleen maar gezeik". Bart legt uit dat hij en Chimène zich wel aan de regels houden.

Regina probeert Pieter over te halen toch door te gaan!: "Kun je een dag je koppigheid aan de kant zetten en gewoon mee racen?"
Chimène legt uit waarom ze wel binnen moeten slapen in de laatste nacht: "Het is nu Moesson, normaal ga je in de buitenlucht zitten, klamboetje ophangen en klaar, maar je weet nu dat je binnen een uur, wat zeg ik half uur, doorweekt bent".

Pieter stelt zich even voor bij de kerk: "Pieter Willem Francois Marie, a good Katholick!"

"Ik was zo chagrijnig als ik maar kan, ik was echt niet te spreken". Pieter had er de laatste dag echt heel veel zin in.
"Dan is het een heel kort sprintje naar het loopbruggetje, Pieter weet dat hij niet sneller is, dus hij probeert zijn lichaam er in te gooien, dus ik om Pieter heen". Bart legt even uit dat hij fysiek de beste is.

Pieter is erg positief over zijn eigen kunnen: "Ik ben buiten gewoon langzaam, ik kan amper een spijker in de muur slaan".
"Aaaaah Joep & Marian, dat lijkt alweer een eeuwigheid geleden!" Chimène wordt lichtelijk emotioneel bij het zien van Joep & Marian op het scherm.

Pieter is erg cynisch over hun tweede aankomst bij Art: "Als wij niet eerste zijn, dan weet ik het niet meer hoor!"

"Drie minuten op een mensenleven is helemaal niks, maar drie minuten in deze race is al helemaal niks". Chimène weet dat ze op moeten schieten met maar drie minuten voorsprong.
Regina leeft zich het laatste gedeelte van de race helemaal in: "Ik voelde me net een indiaan op een paard. On Charge! Zitten en gaan!"
Pieter slijmt nog even bij het liften: "Indian people are great!!"

"We komen in een klein ongelukje terecht, met een woedende chauffeur van zo`n bus, en dan kan je niet zomaar weglopen. Het is niet zo van, toedeloe we zoeken het zelf wel uit". De uitleg van Pieter om niet weg te lopen bij het ongeluk is duidelijk.
Het motto van Chimène de hele reis was: "Bloed, zweet en tranen".