Rusland

En zo zijn we dan aangekomen in Ulan Ude. De laatste Russische stad, voordat onze avonturiers zich in een Mongools avontuur storten.
Ulan Ude is de hoofdstad van de republiek Buryat in oost- Siberië en werd in 1666 gesticht dichtbij de samenloop van de rivieren de Uda en Selenga.Tevens ligt het tussen de bergwaaiers Khamar-Daban en ulan-Burgasy. Het ligt op de Russische steppen tussen het Bailkalmeer en Mongolie op 5663 km van Moskou.
De tijdzone is GMT+8 of Moscow+5. Alle treinen van de Transsib stoppen in Ulan-Ude. Het vergt 7 uren vliegen van Moskou, met de trein kost het je circa 4 dagen van Moskou, of 2 dagen naar Peking. Irkoetsk is 7 uren met de trein van Ulan-Ude. 

Ulan Ude is een stad waar u nog veel Stalinbouw tegen zult komen, ondanks deze typische Russische bouw, doet de stad erg on-Russisch aan. Op het centrale plein staat een gigantisch groot beeld van Lenin’s hoofd, een geliefd object voor prentbriefkaarten. Maar ook lokale jeugd houdt zich graag op rondom dit kopstuk. De inwoners menen dat deze hoofdstad één van de belangrijkste centra voor cultuur is in Oost Siberië. Er zijn vier theaters te vinden in de stad, waarvan de belangrijksten het opera en ballettheater zijn.

Opgericht als winterkamp voor de Kozakken werd Ulan-Ude een vesting in 1689 en een stad in 1775. Het ontwikkelde zich als belangrijk handelscentrum van Transbaykalia, langs de theeroute aan China. Het werd de hoofdstad van de Republiek van het Verre Oosten in 1920 en van Buryat-Mongoolse Autonomie SSR in 1923. De stad heette vroeger Udinsk en Verkhneudinsk en werd in 1934 Ulan-Ude genoemd. Ulan Ude betekent “rode Ude”en Ude is de naam van de rivier die daar stroomt.
Het is een belangrijke vervoersknooppunt. Het heeft een rivierhaven en een verbinding met de Transsiberische spoorlijn die deze stad verbindt met Ulaanbaatar( Mongolië) en Peking enerzijds en Moskou anderzijds. Als belangrijke bron van inkomsten heeft men hier veel van het spoorwegonderhoud, vervaardiging van locomotievenen en scheepsdokplaatsen voor herstelwerkzaamheden. Er is houtindustrie en ook het inblikken van voedsel brengt hier zijn geld op.

Het is een van de oudste Siberische steden met een multicultureel centrum en 550.000 inwoners. Behalve Russen wonen hier ook Burjaten, het oorspronkelijke en zeer oude Siberisch volk dat er vriendelijk en ontwikkeld is en een lange en interessante historie heeft. De Burjaten behoorden van de 13de tot de 17de eeuw tot het groot Mongools imperium en spreken een taal die op het Mongools lijkt. In 1783 werd het grondgebeid toegevoegd aan het Russische Imperium en werd de boeddhistische godsdienst erkend. Helaas waren de Sovjets niet zo tolerant en tegen het eind van de jaren 30 was de unieke en rijke cultuur van de Burjaten (Buryat) bijna uitgeroeid.

Echter aloude cultuur verlogent zich niet. De Tsam, een oude rituele dans wordt nog steeds uitgevoerd. In deze dans, die naar de voorbijgaande aard van alle dingen verwijst, worden zeven cirkels getrokken om de grenzen voor de dansers te merken. Onder de karakters in het ritueel zijn Buryat Ongons Zhamsaran, patroon van Oorlog en Brand, en Namsarai, patroon van Rijkdom en Aarde. In het centrum dat door de zeven cirkels wordt gedeeld, wordt het offer of Sor op een lijst geplaatst die met een zijdedoek wordt behandeld. Het vormt een kleine piramide, zijn vorm die Vuur vertegenwoordigt en alles ter wereld zuivert.

Ivolinsky Datsan

De boedistische tempel, de Ivolinsky Datsan, ligt in het pitoreske plaatsje Ivolga op ca 23 kilometer van Ulan Ude . De datsan is geopend in 1945 en is het enige boedistische centrum in  Rusland. Omdat het een cultureel en religieus centrum is , wordt het beschermd door de staat. Het complex omvat ook een bibliotheek, een hotel, een Chorya, een filosofische faculteit van de Boedistische Universiteit, een museum met kunst uit Buryat en de huizen van de lama’s

Openlucht Museum Ulan Ude

De Old Believers, in het Russisch Semeiskiye zijn een bijzondere minderheid in Siberië. Ze vestigden zich hier ongeveer 300 jaar geleden, nadat zij zich van de Russische Orthodoxe kerk afgescheiden hadden. Toen bisschop Nikon in de 17e eeuw een verandering in het Orthodoxe geloof aanbracht, bleef een aantal aanhangers het 'oude geloof' trouw. Zij bleven Russisch spreken, sloegen een kruis met twee vingers in plaats van met drie vingers en behielden hun baarden. Onder leiding van Avvkum Petrovich, die geëxecuteerd werd, verlieten zij de dorpen waarin ze woonden en vestigden zij zich in Siberië.De regering en de Orthodoxe kerk vervolgden hen. Hierdoor pleegden velen zelfmoord, door zichzelf in brand te steken