Rinck kan veel verhalen.....

Bus in, bus uit!

Jullie hebben ons zien liften, in het begin terughoudend maar al heel snel brutaal en mensen voor het blok zetten door gewoon in te stappen.'k Heb jullie al meerdere malen laten weten dat ook de nabijheid van de camera en zijn bediener dit proces aanmoedigen.
Vaak waren het, als je wat ruimte had om te zitten, leuke ervaringen waarbij je in steenkool engels toch nog wat kon communiceren. Vooral de liften die we in bussen (onze voorkeur!) konden krijgen waren ronduit ontspannend en inspirerend, prachtige mensen en "heerlijke" geurtjes. Vooral in India waren deze bustochten een happening, juist omdat een ieder daar reist per bus. Eén zaak werd in India steeds weer duidelijk: "YOU DON'T TRAVEL IN INDIA WITHOUT MONEY"!

Vreemd genoeg was er soms ook schaamte ten opzichte van de andere reizigers. Dat zag je niet op tv! In de buurt van Allamabad was het een keer zo sterk dat ik nadat ik ruim een half uur met een uiterst joviale man gesproken had over echt van alles en nog wat duidelijk maakte dat wij zonder geld moesten reizen, hem daarop wijzend dat het voor de westerse tv was. Hij werd daarop zo kwaad dat hij meteen de bus liet stoppen en de conducteur naar onze plaatsbewijzen liet vragen. Die hadden we niet en dus de bus uit! We zaten achterin en moesten over de kippen, tassen, kleine kinderen en de halve huisraad heenstappen met onze bepakking en rugzakken, Nou ja doffe ellende natuurlijk. Na veel vijfen en zessen en nog meer gescheld stonden we langs de snelweg beteuterd te kijken. Achterin de bus ging een raampje open. Dezelfde aardige man waar ik prachtige gesprekken mee had gevoerd schreeuwde keihard die haast magische woorden:
You don't travel in India without money!!
Ik was boos en schreeuwde terug: "A man has to know his limitation" (Clint Eastwood in Dirty Harrie). Hij keek mij aan en zijn ogen vertelden me dat hij het begreep. Nou ja dat laatste maak ik mij zelf maar wijs maar toch mooi? (vooral als hij het had begrepen)

Maar ondertussen....

Redactie: Een snodaard is Rinck! Hij had een mooie truc bedacht om toch comfortabel met de bus te reizen. Het busverhaal revealed!!! Lees en huiver.
 ;)

Lokatie: India, Allamabad
Tijdstip: net na onze ontmoeting met de rijke Indiase familie waar we mochten overnachten.
Actie op: "you don't travel in India without money"!!!

We waren, zoals julie wel al hebben kunnen lezen, al verschillende keren uit ons favoriete vervoermiddel, de bus getrapt en nogmaals dat was niet leuk!! Daar moest toch wel iets op te vinden zijn..., maar je mocht niet voor vervoer betalen dwz. als je betrapt werd lag je uit de strijd, en die tol was ons te hoog.
 
Ik had mijn dochter beloofd me daaraan te houden maar na drie keer achterelkaar een bus niet vrijwillig te moeten verlaten en de laatste keer hardhandig eruit gegooid begon me die afspraak te vervelen!! Bij de rijke familie kon ik geld "lenen", wat ik niet hoefde terug te betalen. Dat lenen viel overigens niet mee omdat zowel de reporter als de cameraman wel door hadden dat ik (wij) op andere manieren probeerden te "liften". Maar ik kreeg het uiteindelijk voor elkaar en was een "rijke" kandidaat.

Het geld kon ik alleen uit het zicht van de camera besteden.
Dat ging als volgt; we kwamen de bus in, gingen gewoon zitten en ik zei dan tegen een toen nog niets vermoedende dochter; "Pien ik ga achterin even slapen hoor ik ben moe, wil jij even opletten dat we goed blijven rijden en anders vraag je de chauffeur tussendoor nog even!" Ja hoor, geen probleem en de cameraman  en/óf reporter dachten nou dan blijven wij bij Jorien.
Achter in de bus aangekomen zocht ik naar een aardig ogende man of vrouw. Ik probeerde zo goed en kwaad als het ging onze situatie uit te leggen en gaf hem of haar het geld om zo voor ons de busreis te betalen. Vervolgens schreeuwde ik naar voren dat ik (weer) iemand had gevonden die voor ons wilde betalen! Dat was dan net op het moment dat de conducteur eraan kwam. De persoon in kwestie betaalde mooi voor ons met ons geld en was er niets aan het handje.
Dat wil zeggen twee van de drie keer!! De laatste keer dat ik dit geintje toepaste stapte de aardige man eerder uit en betaalde dus niet voor ons!  En zo kwamen we ook die keer weer aardig op de koffie (thee dus daar!!)