Het hof heeft geoordeeld dat voor de eerste dertien aantijgingen voldoende bewijsmateriaal is terug te vinden onder vorm van tientallen uren opnames op videobanden.
Voor het veertiende en laatste misdrijf werd voldoende bewijs gevonden in het ondertussen verbeurd verklaarde dagboek dat door de beklaagden zelf werd geschreven.
Daarom , en alleen daarom beslist het hof te besluiten dat de dames Inge en lien:
1) Zonder pardon zullen verbannen worden uit het programma Peking-express
2) Zij binnen de vierentwintig uur het grondgebied van Laos moeten verlaten zonder hun recht te doen gelden op de amuletten die zij mede dank zij de misdrijven hier gepleegd , hebben veroverd
3) Veroordeeld worden tot het betalen van een halve euro schadevergoeding voor iedere verdere dag aanwezigheid in Zuid-Oost Azie.
Inge en lien wordt gewezen op het recht een laatste wens te uiten: namelijk de wens dat het de overblijvende koppels beter zal vergaan dan wat henzelve is overkomen.
Zij mogen alle deelnemers nog één maal kussen met uitzondering van Yves en Wendy , die ze één maal in de billen mogen knijpen.
Tot slot oordeelt dit hof dat alle Belgen en Nederlanders het recht krijgen, zonder recht op verhaal van Inge en Lien en zonder mogelijkheid van eisen tot schadevergoeding, om de volgende scheldwoorden gedurende het jaar 2006 onbeperkt tegen hen te gebruiken:
Sidonia, Pino, Irritantjes, Potten, Pot-tretten, dozen, aangeklede bezemsteel , infantielen, nichten, irritante teven, zeikerds, lompe vrouwen, nuts, duracell konijnen, kiekens zonder kop, couple from hell, kutkoppel, foute wijven, bitches, rood-witte ganzen, onnozele kakmadammen en tsjiepemuilen.
De individuele inwoners van de stad Gent krijgen het recht om ook nog in 2007 deze woorden te gebruiken , mits een aanvraag binnen de dertig dagen na dit arrest en het kleven van een nog nader te bepalen bedrag aan fiscale zegels.
Eventueel kan aan de rechtbank gevraagd worden het recht te onderzoeken van de Gentenaars tot het gooien van één tomaat per dag naar de veroordeelden, met dien verstande dat het recht zal toegekend worden aan de hoogst biedende.
Aldus beslist en besloten door het hof van Peking Express III
Tegen dit vonnis is geen beroep mogelijk.
Dit barbaarse verdikt doet ons met het angstzweet op het gezicht terugkeren tot de realiteit.
We staan hier nu allen bij Art en Roos en zoals we verwacht hadden liggen wij uit de race. De droombeschuldigingen worden vervangen door één enkele misstap: het te laat aankomen bij Art in de tempel die wij moesten vinden.
Het verdikt blijft: de race verlaten, maar ik prijs me al gelukkig: de halve euro schadevergoeding en de tomaten: het was maar een droom......
